Momenteel ben ik intens bezig met de lezing voor 3 maart over het hemels Jeruzalem. Het vreemde is dat ik zelf nooit van tevoren weet hoe het precies gaat worden. Ik drijf wat dat betreft op mijn intuïtie. Alsof je in een verhaal zit dat je weliswaar zelf schrijft, maar tegelijkertijd haast buiten jou om een afloop krijgt. Iedere keer weer verbaast me dat. Hersenonderzoekers beweren dat dat met de epische opzet van onze hersens te maken heeft. We zijn dol op verhalen, wat zeg ik: we zijn zelf één groot verhaal.;-) B.

Postscriptum — Wil je weten hoe het afliep met de lezing? Surf dan naar dit bericht.