Leestijd circa 2 minuten
Primair
… 
…
Het canvas grauw bepleisterd
tussen lucht en asfalt
druilerig wit en grijs
Op weg naar een entr’acte
in een primair palet
drijven we groen gehelmd
een Mondriaan binnen
tussen rood en blauw en geel
van buizen, leidingen, platen.
Zacht deinend op de vloer
dobberen groene boeien
dan ontsnapt er een
en nog een, alweer een
op een eigen koers
botsend tegen de kleuren.
Felle vlakken als ‘n huls
van machinaal geluid
kaatsen ‘t ritme naar ‘t centrum
witte toets in ‘t palet
stuwt weerbarstig groene druppels
tot ‘n murmelende stroom
weg van ‘t stationair geruis
lost het doek op.
…
_____________
Post scriptum — Dit gedicht ontstond spontaan, toen we met mijn Probusclub Rura et Mosa op bezoek waren bij Chemelot, een excursie georganiseerd door Jaap de Kluijver. Een van de onderdelen betrof een fabriek, waar stoom werd opgewekt. Iemand riep, het lijkt wel Centre Pompidou, maar ik had heel andere associaties. Voor mijn gevoel gingen we een Mondriaan binnen, en het grappige was dat we indringers in meer opzichten waren, want Mondriaan verfoeide groen in de tijd dat hij bezig was met zijn inmiddels klassieke werken. De primaire kleuren stonden centraal, ingekaderd door allerlei gradaties van neutraal wit, grijs en zwart.
De collage is gemaakt met foto’s van Steef Stevens (wil je me vinden, zoek dan de op hol geslagen sjaal) en reprovrije foto’s van het werk van Mondriaan op Wikimedia Commons.
Op Wikipedia is trouwens een heel aardig lemma over Piet Mondriaan te vinden.
;-) B.
Verkorte link: http://bit.ly/Primair-292