Leestijd circa 6 minuten
Maskerade | Gedichten — De cyclus Maskerade kwam spontaan tot stand, toen ik in februari 2021 voor een gezamenlijke wandeling bij glaskunstenares Betteke Derix was en ze me een blik gunde op haar toen nog onvoltooide installatie in klein formaat voor de manifestatie InBeeld 2021 (thema identiteit).1 Zomaar opeens was het er: de connectie, de vonk, noem maar op. ‘Mag ik een gedicht bij dit werk schrijven’, vroeg ik haar. Haar ja mondde uit niet in één, maar drie gedichten die hieronder te zien zijn in de diapresentatie; zowel in hun geheel en als in de vorm van toepasselijke stukjes bij de afbeeldingen.
…
In de presentatie heb ik geprobeerd om iets van het ruimtelijke effect van de installatie over het voetlicht te brengen. Als gevolg van corona moest InBeeld2021 afzien van een fysieke tentoonstelling. Vooral de driedimensionale kunst heeft daarvan te lijden en dat geldt voor een installatie al helemaal: voor dat type kunst is de factor beweging, waardoor je het werk vanuit verschillende gezichtshoeken kunt waarnemen, essentieel. Wie beweegt laat dat wat statisch is, vanzelf meebewegen en dat maakt zo’n werk levendig. Wat Betteke Derix vanuit het ene punt zomaar bij elkaar lijkt te hebben geplaatst, ontvouwt zich op een andere plaats als een snoer van gelijkgestemde hoofden en elders weer als een dans die op beginnen staat. Overal zit interactie. Dit zorgt ervoor dat Maskerade in de meest directe zin van het woord veelzijdig is.
Zelf heeft Betteke Derix, werkzaam als rechter bij de rechtbank Limburg in Roermond, als informatie bij haar installatie het volgende doorgegeven aan de organisatie.
- Maten: Ongeveer 30×40 cm en 35 cm hoog.
- Materiaal: parfumflesjes (van glas), gips, glas, metaal en verlichting.
- Toelichting Identiteit (het thema van InBeeld 2021): Voor mij bestaat dat in dit werk uit: mijn parfumflesjes en verschillende hoofden met elk een verschillend masker/doek voor. Mijn vak: veel verschillende mensen zien, horen en beslissingen nemen. Elk heeft wel iets af te schermen. Waar moet ik doordringen, wat moet ik weten om te beslissen. Hoe weet men zich gehoord. En tegelijkertijd brengt dat ook reflectie met zich mee. Zie ik iets van mezelf terug in de weerschijn/blik van de ander. Kijkend luisteren.
De gedichten en de diapresentatie zijn als onderdeel van de installatie door InBeeld 2021 op de webpagina met de inzending van de ECI-Cultuurfabriek geplaatst.2 Ik voel me vereerd dat Betteke mijn naam aan haar kunstwerk heeft toegevoegd.
;-) Bernadette
Verwijzingen
- InBeeld 2021 staat voor de prijs voor de beeldende amateurkunst in Nederlands- en Belgisch-Limburg. Voor de Nederlandse provincie Limburg wordt deze manifestatie georganiseerd door Huis voor de Kunsten in Roermond. Voor meer informatie bezoek de website en voer in het zoekscherm in: InBeeld.
- Voor de ECI-Cultuurfabriek volg deze link.
- Dinsdag 15 juni werden de finalisten bekend gemaakt. Hoewel we buiten de boot zijn gevallen, was en blijft het voor mij een heerlijk project.
Om nog eens na te lezen …
… en aan te refereren of te gebruiken, de tekst van het gedichten.
Citeren mag – of het nu helemaal is of dat je er stukjes uit haalt – maar wel onder de voorwaarde dat mijn naam en die van Betteke Derix worden vermeld en er geen commerciële toepassing plaatsvindt.
Met open vizier
De blik door glas gefilterd
Het onzegbare voorbij
Flaneren zij langs het oog
Hun elegante gestalten
Voetloos glijdend in een traag
vloeiend contrapost
Het hoofd recht of in een knik
maken zij contact
Met open vizier
Transparant, niets verhullend
tot het moment
dat het licht invalt
en de spiegeling van het glas
de oogopslag laat verdwijnen
de ontmoeting beperkt
tot een spiegelbeeld
van wie kijkt
Koppige taal
Als langstelige bloemen
uit de hof van vrouwe Justitia
werden ze geschikt,
de een na de ander
De waanwijze filosoof
zijn visie op het recht paraat
De blik standvastig, maar o ...
het verhaal erachter verzwegen
De arrogante rapper
de krullenkop schuin, de lippen getuit,
Ongenaakbaar achter glas
Mij maak je niks
Zei ook de jongen met hanekam
Maar toch nog kinderen
Op het oog vrij om te spreken,
maar hun verhaal dooft achter beslagen glas
dat soms niet alleen de ogen
maar ook de mond afdekt
De jonge non-descripte vrouw,
ieders buurvrouw om de hoek
wat is haar verhaal?
Wordt ze geslagen door haar man?
Heeft ze geld witgewassen?
Was ze te goed van vertrouwen?
Achter haar de vreemde woeste man,
de zonderling, de dakloze die al te vaak
in het portiek van de rechtbank slaapt
En wie zijn toch die androgyne figuren
de schedels met hun grote dak vol knobbels
waaronder het gist van de verhalen
gesublimeerd achter glas?
Zij hoorde hen aan en las hun gezicht
en vertaalde de weerschijn voor hun ogen
in een vonnis
Pas de dix et moi
Geen burgers van Calais
waartussen ik me bevond
verdwaald op Gullivers reizen
dwalend tussen pylonen
lichtvoetig verbonden door
een groene draad van kop tot voet
De zachte curve van hun lijf
nodigt me uit tot een pas de deux
Pas de deux, pas de dix et moi
Volg ik de patronen van een reidans
tastend naar hun afwezige handen
op akkoorden die niemand hoort
zacht ontsnappend aan hun stenen lippen
vormen wij een spel
waarin de tijd even pauzeert
Nota bene — Al mijn werk valt onder de CC-BY-NC-SA licentie. Er mag dus, zoals hiervoor aangegeven, vrijelijk gebruik van gemaakt worden, onder voorbehoud van naamsvermelding en geen commercieel gebruik. Dat geldt zowel voor de tekst als het beeldmateriaal in de presentatie.
Graag nodig ik je uit om dit item te delen. Dat kan via de knop delen onderaan de pagina. Het zou helemaal fijn zijn als je daarbij de hashtag #InBeeld2021 gebruikt.
Verkorte link van het item: http://bit.ly/34QftL6-VanHH2org